Lubię Cię!

(No dobra.. za bardzo Was rozpieszczam! To już ostatnia notka pod moją nieobecność)
Jak często spoglądamy w lustro i uważamy, że jesteśmy samotni, opuszczeni, zdani na siebie? Odpowiedź jest jedna: zbyt często.3/4 ludzi które mnie teraz czyta nie wie o moich problemach, strapieniach, ciężkich chwilach i smutnych momentach..I chyba tak jest lepiej, bo po co przelewać na kogoś czyiś smutek? Ktoś kiedyś powiedział, że pod nazwą "nastolatek" kryje się rozkapryszone dziecko, niewiedzące co to nieszczęście czy problemy..Istnieją również szaleńcy którzy zgadzają się z tym zdaniem.Dlaczego? Czy wół zapomniał jak cielęciem był? Czemu oni nie wierzą, że NASZE nastoletnie sprawy są dla nas tak samo ważne jak dla nich ich DOROSŁE strapienia.Nie wiem jak w Was, ale we mnie kryje się tyle rzeczy, że nie wiem co chciałabym najpierw nowego poznawać.Tak czy siak, lubię to..Lubię te wieczne myślenie o "błahostkach"..Lubię myśleć "co by było gdyby"...Lubię się buntować, lubię histeryzować i uświadamiać ludzi jak bardzo mnie nie znają.Lubię myśleć swobodnie, tak, jak ja tego chcę.Lubię sobie sama wyznaczać ścieżki i nimi iść..Lubię uczyć się jak rozpoznawać zło i dobro..Lubię czuć się potrzebna, kochana..
Lubię to :)